دانلود پوستر این مقاله 

استفاده از روش شبکه عصبی جهت تعیین فواصل همگرایی سنج

(مطالعه موردی: تونلT1 جاده جایگزین سد هراز)

مسعود قائمی، احمد رضایی محلاتی، علی رباط­جزی، عبدالحکیم جاوید، محمدجعفر هدایتی

چكيده

در گذشته معمولا مهندسان اجرایی ژئوتکنیک بر حسب بازدیدهای میدانی از تونل و وضعیت زمین شناسی موجود بطور سلیقه ای از همگرایی سنج به عنوان ابزار رفتارنگاری تونل استفاده می کردند. در این مقاله با بکارگیری از شبکه عصبی مصنوعی و برنامه المان مجزا،  معیاری را برای فاصله بهینه بین ایستگاه‌های همگرایی سنج براساس پارامترهای ژئوتکنیکی معرفی کرد. برای ایجاد شبکه عصبی جهت برآورد فواصل بین ایستگاه‌های همگرایی سنج، ابتدا داده‌ها را وارد نرم‌افزار متلب می¬شوند، سپس در فایل اول اطلاعات مربوط به ورودی شبکه عصبی که دارای 5 متغیر و به تعداد 25 داده طبقه¬بندی شده‌اند وارد می¬شوند. لایه ورودی متشکل از 5 نرون که شامل ارتفاع سربار، مقاومت فشاری تک محوره، مقدارRQD ، مدول الاستسیته و مقدار RMR می‌باشد. لازم به ذکر است که خروجی این شبکه میزان فواصل بین ایستگاه‌های همگرایی سنج که از نتایج جاده جایگزین سد هراز تهیه شده است، می‌باشد. بدین ترتیب برای پیش‌بینی فواصل بین ایستگاه‌های همگرایی داخل تونل، پارامترهای مورد نیاز شبکه در 12 مجموع داده در مسیر تونل را از محل مطالعات، وارد کرده و شبکه عصبی مقدار فواصل بهینه مورد نیاز این ایستگاه‌ها در محدوده ای که پارامترهای ژئومکانیکی وارد شده اند را پیش‌بینی می‌کند. برای اعتبار بخشیدن به نتایج، از برنامه المان مجزای 3DEC استفاده می‌شود. برای این مدل سازی تونل به طول 1628 متر مدل شده و نقاط ثبت نشست در مدل به فاصله دو متر قرار داده می‌شود. پس از انجام تحلیل‌ها، پلات‌های نشست و تغییرشکل تمام نقاط تعریف شده ، فراخوانده می‌شود و نقاطی که دارای حداکثر نشست باشد، معرفی می‌شوند و می‌توان در مورد فاصله بین نصب ایستگاه‌های همگرایی سنج بر اساس این نتایج نظر داد.

واژه‌هاي كليدي: همگرایی سنج، شبکه عصبی، مدل سازی عددی، رفتارنگاری